گفتن این جمله نوعی اظهار ایمان ومحبت که فرد گوینده نسبت به امام این گونه اظهار میکند که من در راه محبت شما از عزیزترین افراد نزد خودم که جان خودم وپدر ومارم باشد حاضرم بگزرم وفدای شما کنم واینکه آیا ما اختیار جان پدر ومادر خویش را داریم یا نه واین که ایا آنان حاضر به چنين فدایی هستند یا نه بحث دیگری است فعلا گوینده در مقام حالت روانی خودش است وگفتن این جمله نوعی اظهار ارادت است واخبار از حالت نفسانی خویش نسبت به انان در این غالب که من از همه محبوبهایم در محبت شما دست کشیده ام وآنان را فدای شما می کنم هر چند پدر ومادرم باشد .