مرحوم کلینى و شیخ طوسى و طبرسى از زهرى نقل کرده اند که گفت : مدتها در طلب حضرت مهدى ( علیه السّلام ) بودم و در این راه اموال فراوانى (در راه خدا) خرج کردم ولى به هدف خود نرسیدم تا اینکه به خدمت «محمد بن عثمان »، (دومین نایب خاص امام زمان در عصر غیبت صغرا که به سال 305 هجرى از دنیا رفت ) رسیدم . مدتى در خدمت او بودم تا روزى از او خواهش کردم که مرا به خدمت امام زمان ( علیه السّلام ) ببرد، اما او پاسخ منفى داد، ولى من بسیار تضرّع کردم تا اینکه سرانجام به من لطف کرد و فرمود: فردا اوّل وقت بیا، وقتى فرداى آن روز، اوّل وقت به خدمت او رفتم ، دیدم همراه جوانى خوش سیما و خوشبو مى آید، به من اشاره کرد که این است آن کس که در طلبش هستى . به خدمت امام زمان ( علیه السّلام ) رفتم و آنچه سؤ ال مطرح کردم ، پاسخ مرا فرمود، تا اینکه به خانه اى رسیدیم و داخل خانه شد و دیگر او را ندیدم .

در این ملاقات ، دو بار به من فرمود:

«از رحمت خدا دور است کسى که نماز صبح را تاءخیر بیندازد تا ستاره ها دیده نشوند و نماز مغرب را تاءخیر بیندازد تا ستاره ها دیده شوند».1

همانطور که مشاهده کردید حضرت صاحب الزمان عج کسی که نماز صبح و مغرب اول وقت را به تاخیر می اندازند را از رحمت خدا دور دانستند!!! حال وای به حال کسی که نماز هر روزش قضا می شود و بدتر وای به حال کسی که اصلا نماز نمی خواند.

1- بحار، ج 10، ص 313، به نقل از کتاب نماز، از هیاءت تحریریه مؤ سسه در راه حق .