آیا آموزه‌های اشو پیرامون موضوعات مختلف از جمله عشق جنسی، تحت تاثیر مذهب خاصی می‌باشد؟

همان‌طور که می‌دانیم یکی از شیوه‌هائی که اشو برای رسیدن به معنویت ارائه می‌کند، تخلیه کامل خواهش‌های نفسانی است تا مانع کشف و شهود قلبی نگردد. طبیعتا این شیوه‌ای که اشو ارائه می‌کند، تحت تاثیر مذهب خاصی می‌باشد.
اشو دلبستگي زيادي به مذهب تانترا دارد که يکي از فرقه هاي بين مذهبي بودايي و هندويي است. تانتراي بودايي بيشتر روي مراقبه تاکيد دارد و تانتراي هندويي عشق را مهمتر قلمداد مي کند. اشو اين دو را تركيب كرده ولي نقش محوري به عشق و کامروايي مي دهد. در تانتراي هندويي كه معمولاً شاكتي‌پرست ناميده مي‌شوند، مبنا اين است كه «شهوات يا خواهش‌هاي نفساني را با تخليه كامل آنها در مراسم مذهبي بهتر مي‌توان تحت فرمان درآورد. غريزة جنسي را نبايد سركوب كرد، بلكه بايد به دقيقترين وجه به اظهار آن پرداخت و در ارضائش كوشيد.»
بر همين اساس اشو مي گويد: «تانترا… راه رهايي از مسائل جنسي است. کمتر روشي تا اين حد در زندگي انسان مؤثر بوده است. روش هاي ديگر هر کدام سبب در گيري بيشتر انسان با مسائل جنسي مي شوند. …خواهش جنسي همچنان باقي است. نمي‌تواند از ميان برود، چرا که يک واقعيت است و در طبيعت افراد وجود دارد. زنده است و نمي تواند با واپس زدن ناپديد شود…
از اين جملات برمي آيد که او مسائل جنسي را آفت معرفت خداوند و عشق به او پنداشته، راهي براي خلاصي از آن مي جويد. استدلال اشو اين است که شناخت خداوند با قلب حاصل شود و ذهن مانع آن است زيرا شناخت هاي دنيايي و تصاوير اين جهاني در ذهن رقم مي خورد. و معرفت خداوند بدون نقش و صورت بر دل مي‌تابد. بنابراين بايد براي فروکاهيدن هجوم ذهنيات و روآمدن و شکوفايي دل براي درک عشق و معرفت خداوند فعاليت آن را کاهش داد. از اين رو بايد وسوسه ها و هوس ها را رها کرد تا به محض سر برآوردن، کام گيرند و افول يابند و هر چه زودتر عرصه را خالي کنند،‌ تا شخص به آستانة مراقبه برسد. پرهيز از هر آنچه هوس ها به سوي آن فرامي‌خوانند دغدغه ساز مي شود. «آنچه منع مي شود، جاذبه پيدا مي کند، آنچه انکار مي شود، به اشاره فرا مي خواندمان! تنها آگاهي به بازي هاي ذهن است که آزادمان مي کند. نفي و انکار، نفي و انکار نيست، برعکس فراخوان و ترغيب است…» بنابراين بايد با شهامت وسوسه ها را پذيرفت و ارضا کرد تا ذهن دغدغه مند نشده، مانع کشف و شهود قلبي نگردد.
در تانترا عقيده براين است که آنچه ديگران را به شقاوت مي رساند، يک يوگي را به سعادت مي رساند. پليد ترين و آلوده ترين اعمال براي کسي که مي خواهد به خدا برسد، مقدس مي شود. کسي که براي خود لذت ها و ماندن در آنها به کامجويي رو مي آورد تيره بخت و شقي ست؛ اما کسي که براي گذر از آنها واردشان مي شود، راه سعادت و روشني را در پيش گرفته است.